“พระเจ้ารู้จักเรา” (ครูหมี สถาพร พวงศรี)
ขอบคุณพระคุณความรักของพระเจ้าที่นำพามาเป็นสมาชิกในครอบครัวคริสตจักรสะพานเหลือง และพระองค์จัดเตรียมให้มีส่วนร่วมรับใช้ในการสอนรวีวารศึกษากับเด็กเล็กๆ ในชั้นอนุบาล
“จงยอมให้เด็กเล็กๆเข้ามาหาเรา อย่าห้ามเขาเลย เพราะว่าแผ่นดินของพระเจ้าเป็นของคนเช่นเด็กอย่างนั้น”
พระเจ้าให้โอกาสข้าพเจ้าได้สอนเด็กเล็กๆตั้งแต่เตรียมอนุบาล-อ.3 ซึ่งเป็นวัยสำคัญที่จะปลูกฝังและเสริมสร้างความเชื่อให้เด็กๆ ที่เขาจะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่เป็นกำลังที่สำคัญของคริสตจักรในอนาคต การสร้างบ้าน ก่อนปลูกสร้าง ก็ต้องลงเสาเข็ม เพื่อเป็นฐานยึดที่มั่นคงแข็งแรงก่อนที่จะขึ้นเป็นโครงอาคาร เช่นเดียวกับเด็กรวีฯ เล็กๆ ของคริสตจักรที่จะเติบโตขึ้นในชั้นรวีฯประถม ยุวชน อนุชน เด็กๆไม่เพียงจะมีพัฒนาการร่างกายที่เจริญเติบโตขึ้นเท่านั้น แต่จิตวิญญาณของเด็กๆ ก็เติบโตขึ้นด้วย ดวงวิญญาณของเด็กๆมีความสำคัญเท่าผู้ใหญ
่
ทุกๆ ครั้งในการเตรียมบทเรียนและกิจกรรมให้เด็กๆ ข้าพเจ้าก็ได้เรียนไปด้วย ได้รับการสอนผ่านเรื่องที่ได้เตรียม ขอบคุณพระเจ้าได้เห็นพัฒนาการของเด็กเล็กๆ ที่ตอบสนอง สามารถขอบคุณพระเจ้าได้ ร้องเพลงสรรเสริญ นมัสการ ถวายทรัพย์และอธิษฐานกับพระเจ้า ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงจากเมื่อครั้งที่มาใหม่ๆ ร้องไห้ คุณพ่อคุณแม่อุ้ม ยังเดินไม่ได้ หรือเดินยังไม่แข็ง เมื่อเวลาผ่านไปเห็นเด็กๆ ช่วยเหลือตนเองได้ เดินเข้าห้องเรียนเอง สามารถตอบคำถาม และตอบสนองต่อพระคำในเรื่องที่เรียนและสอนในแต่ละสัปดาห์
“จงฝึกเด็กในทางที่เขาควรจะเดินไป และเมื่อเขาเป็นผู้ใหญ่แล้วเขาจะไม่พรากจากทางนั้น”
สิ่งที่ได้รับจากการสอนรวีฯ เด็กเล็ก มีมาก ที่สำคัญยิ่งพระเจ้าทรงรู้จักเราเป็นการส่วนตัวดี ข้าพเจ้าเป็นคนที่เครียดได้ง่าย พื้นฐานครอบครัวมีแต่ความเครียดอยู่กับคนป่วย แต่เมื่อมีโอกาสได้อยู่กับเด็กเล็กๆ ทำให้ข้าพเจ้าได้รับความรักจากพระเจ้าเข้ามาเติมเต็ม มีสันติสุข ทำให้ใจเย็น ได้เห็นความเป็นธรรมชาติของเด็กๆ เป็นวัยใสๆ ที่น่ารัก ร่าเริง ทำให้จิตใจข้าพเจ้าได้รับการเปลี่ยนแปลงเป็นความชื่นชมยินดี ยิ้มได้เมื่อเห็นเด็กเล็กๆ
ขอบคุณพระเจ้าสำหรับคริสตจักรสะพานเหลืองที่มีคุณครูรวีฯ ทุกๆ ท่าน ที่รักและเอาใจใส่ทุ่มเทให้กับเด็กๆ โดยไม่เหน็ดเหนื่อย ส่งต่อรุ่นต่อรุ่น ขอพระเจ้าเสริมกำลังและอวยพรทุกๆ ท่าน
“ถ้าพระเจ้ามิได้ทรงสร้างบ้าน บรรดาผู้ที่สร้างก็เหนื่อยเปล่าถ้าพระเจ้ามิได้ทรงเฝ้าอยู่เหนือนครคนยามตื่นอยู่ก็เหนื่อยเปล่า” สดด.127:1
|