พระคุณพระเจ้า       (โดย อ.มณีรัตน์   เกซซี่)

“...เพราะความอ่อนแอมีที่ไหน  เดชของเราก็มีฤทธิ์ขึ้นเต็มขนาดที่นั่น...”   2 โครินธ์ 12:9

                ครั้งแรกข้าพเจ้าก็ป่วยเป็นไข้หวัด 2009 ซึ่งเป็นช่วงที่ไข้หวัด 2009 ระบาดตอนแรกข้าพเจ้าไม่รู้ตัวว่าเป็น ไข้หวัด 2009 ข้าพเจ้าเริ่มมีอาการเจ็บคอ ปวดศีรษะแล้วก็ไปโรงพยาบาลครั้งแรก หมอให้ยารับประทานแล้วก็กลับบ้าน
ทานยาก็ยังมีอาการปวดศีรษะ และเริ่มอาเจียน ทานข้าวไม่ค่อยได้ ไปโรงพยาบาลอีกครั้งหนึ่ง คุณหมอก็บอกว่ารับยาไปทานและพักผ่อนอยู่ที่บ้านเพราะห้องพักเต็มหมดแล้วเดี๋ยวถ้านอนห้องรวมอาจจะติดเชื้อ ไข้หวัด 2009 ตอนนั้นก็รู้สึกไม่อยากกลับเพราะรู้สึกว่าไม่ค่อยจะไหว แต่ก็เห็นโรงพยาบาลคนเยอะมากๆ ปรากฏว่าวันต่อมาก็ยังไม่ดีขึ้น ข้าพเจ้าก็เริ่มอาเจียนมากขึ้นจนรู้สึกว่าในท้องไม่มีอะไรและบอกสามีว่ากลับไป โรงพยาบาลอีกครั้ง นี้เป็นครั้งที่ 3
ก็เริ่มรู้สึกว่าข้าพเจ้าจะไหวหรือเปล่า? เพราะขณะที่นั่งรถแท๊กซี่ไปโรงพยาบาลนั่น ข้าพเจ้าเริ่มนิ้วมือแข็งงอ เริ่มหายใจไม่ค่อยสะดวกอาเจียน รถก็ติดมาก ก็บอกกับแท็กซี่ว่าช่วยพาไปให้ถึงเร็วๆ หน่อยนะค่ะ ขอบคุณมากๆ ขอบคุณพระเจ้าแท็กซี่ก็พยายามพาไปทางลัดและเมื่อมาถึงโรงพยาบาลกรุงเทพคริสเตียนคุณหมอก็สอบถามและรู้ว่า มาเป็นครั้งที่ 3 แล้วและคุณหมอก็บอกกับพยาบาลว่า “บริการให้ดีๆ นี่เป็นผู้รับใช้พระเจ้า” ข้าพเจ้าได้ยินคำนี้ก็ขอบคุณพระเจ้าสำหรับน้ำใจของคุณหมอ ตอนนั้นห้องพักเต็ม ไม่มีห้องว่างเลย แต่คุณหมอก็ บอกกับข้าพเจ้าว่าจะฝากให้ไปพักที่ห้อง CCU ห้องอาจจะเล็กไปนะ นอนพักอยู่ที่นั่น 2 วัน ห้องพิเศษก็ว่างคุณหมอ ก็สั่งย้าย ไปห้องพิเศษ นอนพักรักษาตัวอยู่โรงพยาบาล 1 สัปดาห์ อาการก็พ้นขีดอันตราย คุณหมอก็ให้ข้าพเจ้ากลับ ไปพักอยู่ที่บ้านอีก 1 สัปดาห์ ขอบคุณพระเจ้าขณะที่ข้าพเจ้าไม่สบายสามีก็ไม่ได้ติดเชื้อจากข้าพเจ้า

               และต่อมาอีก 1 เดือน  ข้าพเจ้าเดินทางไปร่วมค่ายกับคุณครูคริสเตียนโรงเรียนคริสต์ธรรมวิทยา ที่จังหวัดกาญจนบุรี ขณะเดินทางข้าพเจ้าก็รู้สึกเวียนศีรษะ อาเจียน มือเย็นชา พี่น้องที่อยู่บนรถเดียวกันก็อธิษฐานเผื่อและช่วยเหลือ จนรถหยุดพักเพื่อทุกคนจะทานอาหารเย็นที่อำเภอจอมบึง จังหวัดกาญจนบุรี ข้าพเจ้าก็ลงจากรถและก็มีอาการเวียนศีรษะอย่างมาก และอาเจียน คิดว่าคงจะไปต่อไม่ไหว จึงบอกกับทุกคนว่าพาข้าพเจ้าไปส่งที่โรงพยาบาลใกล้ๆ ดีกว่า ก็ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่เป็นอะไรมากและขอบคุณพระเจ้าสำหรับครูหมีที่อยู่เป็นเพื่อนขณะที่ข้าพเจ้านอนอยู่ที่โรงพยาบาล และก็เดินทางกลับมากรุงเทพฯ  ก็ต้องไปค่ายรวีฯ อีกที่จังหวัดนครนายก ตอนแรกคิดว่าจะไม่ไปเพราะรู้สึกว่ายังไม่สบาย แต่อีกความรู้สึกหนึ่งก็อยากจะไป จึงอธิษฐานและปรึกษากับสามี  โทรแจ้งเจ้สุรัตน์ว่ายังไม่แน่ใจว่าจะไปหรือเปล่า เพราะเจ้สุรัตน์เป็นคนจัดห้องพักขอบคุณพระเจ้าที่ได้ไปร่วมค่าย ขอบคุณพระเจ้าสำหรับเจ้สุรัตน์ที่จัดห้องพักให้อย่างดีมาก  และขอบคุณพระเจ้าสำหรับคุณครูรวีฯ หลายๆ ท่านที่รู้ว่าข้าพเจ้าไม่ค่อยสบายก็ไม่ค่อยให้ข้าพเจ้าช่วยอะไรมาก
 
               ท้ายนี้ขอบคุณพระเจ้าสำหรับคุณครูรวีฯ ทุกท่านอย่างมาก ถึงแม้ว่าท่านทั้งหลายจะไม่ใช่ผู้รับใช้เต็มเวลา 
แต่ท่านทั้งหลายก็ทุ่มเททั้งแรงกาย ความรู้ความสามารถ เงินทอง และเวลาในการรับใช้พระเจ้า  
และท่านทั้งหลายก็ทำได้อย่างดีและดียอดเยี่ยม