เปลี่ยนแปลงเพื่อพระคริสต์    โดยครูอุ่น

               ปีที่ผ่านมา มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตอุ่นหลายอย่าง เป็นการเปลี่ยนแปลงที่พระเจ้าทรงนำพา จากเดิมที่คิดว่า ไม่มีเวลาและคงไม่สามารถมาร่วมกิจกรรมที่โบสถ์ หรือรับใช้พระเจ้าได้ ก็กลับกลายเป็นว่าสามารถจัดเวลาได้ ก่อนหน้านี้ แจ้สุรัตน์เคยมาชวน อุ่นก็ยังบอกไปโดยไม่คิดอะไรเลยว่า มีอีกหลายชีวิตที่บ้านที่ต้องดูแล ต้องพาหม่าม้า ลูกชาย และสามีมาโบสถ์ ป่าป๊าก็ยังป่วยอยู่ บางอาทิตย์ป่าป๊าจะมาโบสถ์ คงมาแต่เช้าไม่ทันและตอนบ่ายก็คงมาร่วม ประชุมไม่ได้ และเหตุผลอื่น ๆ อีกมากมาย แต่ขอบคุณพระเจ้าที่ทรงเตรียมทุกอย่างให้ เมื่อตัดสินใจมาร่วมรับใช้ในคณะรวีฯ โดยมาเริ่มเป็นครูผู้ช่วยชั้นป.4 พระเจ้าได้ทรงจัดเตรียมครูยู้ซึ่งถือเป็นพี่เลี้ยงและ เป็นแรงบันดาลใจให้อุ่นมาก ได้ช่วยครูมีมี่ซึ่งเป็นรุ่นน้องหลายปีแต่ถือเป็นรุ่นพี่ด้านจิตวิญญาณพอได้มาช่วยแจ้ สุรัตน์จัดการแสดงคริสต์มาสและได้ร่วมงานกับแจ้ซาหมวย และครูรวีฯ คนอื่นๆก็ยิ่งรู้สึกว่าขอบคุณพระเจ้าที่ทรง เลือกอุ่นมาทำงานให้พระองค์ โดยเฉพาะได้ทำงานกับเด็กรวีฯ ซึ่งทำให้ชีวิตอุ่นมีสีสันขึ้นมาก และได้เรียนรู้อะไร ๆ อีกมาก มายจากมุมที่ไม่เคยมองเห็นมาก่อน อุ่นได้ร่วมค่ายรวีฯ และมีโอกาสร่วมแบ่งปันกับผู้ปกครองคนอื่น ๆ ทำให้รู้ว่าพระเจ้าทรงอวยพรคริสตจักรของเราอย่างมากมายทรงเลือกเราและทรงเปลี่ยนแปลงเราให้เป็นภาชนะ ที่พระองค์จะทรงใช้ได้ ถ้าเราเปิดใจให้พระองค์

               หลายคนคงทราบว่าอุ่นเกิดในครอบครัวคริสเตียน ทั้งฝ่ายป่าป๊าและหม่าม้ามาจากครอบครัวคริสเตียน
ที่ร้อนรนรับใช้พระเจ้าที่คริสตจักรสะพานเหลืองตั้งแต่รุ่นก่อตั้ง ดังนั้น ตั้งแต่จำความได้ก็เป็นเด็กรวีฯที่มาโบสถ์ ทุกอาทิตย์ (บางอาทิตย์ไม่อยากมา ก็ต้องมา ^_^) จบจากรวีฯ ก็ขึ้นยุวชน อนุชน มาโบสถ์ทั้งเสาร์และอาทิตย์ แต่หลังจากนั้นก็ห่างหายไป กลุ่มเพื่อนๆ ก็กระจัดกระจายไป อุ่นก็แค่มาโบสถ์เพื่อนมัสการตอนเช้าวันอาทิตย์ ยิ่งช่วงที่ทำงานเยอะ ต้องเดินทางบ่อย ๆ ก็หายหน้าหายตาไปบ้าง ลูกชายก็มาเรียนรวีฯ บ้างไม่มาบ้าง บางทีก็มี
พี่ ๆ ครูรวีฯ เช่น เจ้กุ้ง (ซึ่งเป็นครูรวีฯตั้งแต่สมัยอุ่นเป็นเด็กรวีฯ) มาเตือนว่าไม่พาลูกมาเรียนพระคำของพระเจ้า ปล่อยเวลาสูญเปล่าไป น่าเสียดายสำหรับลูกนะ  ซึ่งพอมาคิดดูก็จริง เพราะสิ่งที่ทำให้อุ่นเป็นอุ่นทุกวันนี้ นอกจากที่มีพระเจ้าทรงดูแลแล้ว พื้นฐานต่าง ๆ ก็มาจากการเป็นเด็กรวีฯ ตั้งแต่นั้นก็พยายามไม่ขาดโบสถ์ ในวันอาทิตย์ จนทุกวันนี้ ลูกชายก็รู้ว่าทุกวันอาทิตย์เราต้องไปโบสถ์กัน   

               เมื่อต้นปีที่แล้วเมื่อแจ้สุรัตน์และแจ้ณิชารีย์มาชวนให้มาร่วมรับใช้ในคณะรวีฯอุ่นก็อธิษฐานกับพระเจ้า และตัดสินใจว่าถึงเวลาแล้วที่เราควรจะเริ่มรับใช้พระเจ้าในคริสตจักร ขอบคุณพระเจ้าพอมาเริ่มรับใช้ก็รู้สึกได้ทันที เลยว่าพระเจ้าทรงจัดเตรียมทุกสิ่ง ทุกอย่างลงตัวไปหมด อะไรที่คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้ก็เป็นไปได้ เราบอกว่าไม่มีเวลา พระเจ้าทรงบอกว่า Do not find time! Make time!!!! อย่าหาเวลา แต่ต้องจัดเวลาขึ้นมาเองเลย พระเจ้าทรงให้เวลาทุกคนเท่ากัน แต่ทำไมบางคนสามารถใช้เวลารับใช้พระเจ้าได้มากกว่าคนอื่นเราพูดถึงการ ถวายทรัพย์การถวายสิบลดของเงินทองที่เราหาได้ แล้วถ้าเราจะถวายสิบลดของเวลาที่เรามีให้พระเจ้าบ้างล่ะ  เรามีเวลาสัปดาห์ละ 7 วัน มารับใช้แค่ช่วงเช้าวันอาทิตย์ก็ยังห่างไกลจาก 10 % อยู่มากเรื่องนี้เป็นสิ่งที่ท้าทาย มากที่ต้องพยายามต่อไป ^_^

               นอกจากนี้ อุ่นขอบคุณพระเจ้าสำหรับครูยู้ที่เป็นแรงบันดาลใจและเป็นพระพรจริง ๆ ครูยู้พูดเสมอว่า ตัวเองไม่มีโอกาสเป็นเด็กรวีฯ เพราะมารับเชื่อเมื่อโตแล้วแต่ครูยู้สอนพระคำของพระเจ้าได้ลึกซึ้งและเป็นครู ในดวงใจของเด็กรวีฯ หลายคน อุ่นเชื่อว่าครูรวีฯ คนอื่น ๆ ก็อยู่ในใจของเด็ก ๆ จนเขาเติบโตขึ้น ทุกวันนี้ เวลานึกถึงช่วงที่เป็นเด็กรวีฯ อุ่นก็จะนึกถึง ป่วยฮวงแจ้ กับความมุ่งมั่นในการสอนเด็ก ๆ ร้องเพลง (พยายามใช้เป็น role model ตอนสอนร้องเพลงคริสต์มาส ^_^) นึกถึงเจ้กุ้งเจ้อี๊ซึ่งจัดการแสดงคริสต์มาสได้สวยงามอลังการ นึกถึงเฮียไพบูลย์ เฮียสมยศ ที่เคยสอนรวี ฯ อุ่นเชื่อว่าการสอนเด็ก ๆทำให้เราได้เรียนรู้น้ำพระทัยของพระเจ้า ที่มีต่อเราแต่ละคนผ่านทางเด็ก ๆ ด้วย ไม่ว่าเด็ก ๆ จะดื้อ หรือซน หรือไม่มีระเบียบอย่างที่เราต้องการให้เป็น แต่พระเจ้าทรงตรัสว่า “ถ้าพวกท่านไม่กลับใจเป็นเหมือนเด็กเล็ก ๆ ท่านจะเข้าแผ่นดินสวรรค์ไม่ได้เลย เหตุฉะนั้นถ้าผู้ใดถ่อมจิตใจลงเหมือนเด็กเล็กคนนี้ ผู้นั้นจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินสวรรค์...” อุ่นรู้สึกจริง ๆ ว่าพระเจ้าทรงสร้างเด็ก ๆ ทุกคนให้มีความน่ารักในแบบของเขาเอง และน่าทึ่งมากเมื่อบางครั้งเราเห็นความสามารถ การพูดจา หรือการแสดงออกที่เราคาดไม่ถึง  เด็กรวีฯ เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่พระเจ้าทรงสร้าง เป็น miracleที่เราทุกคน ได้รับมอบหมายมาและต้องดูแลให้เขาอยู่ในทางของพระองค์ต่อไป

               ท้ายที่สุดนี้ อุ่นขอขอบคุณครูรวีฯทุกคนที่ให้การต้อนรับดูแลน้องใหม่คนนี้เข้าสู่ครอบครัวครูรวี ฯ อย่างอบอุ่น ขอบคุณสำหรับคำอธิษฐานเผื่อ คำชี้แนะ ตักเตือน ความช่วยเหลือทุกอย่าง อุ่นยังต้องเรียนรู้ อีกเยอะมากจากทุก ๆ คน ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรและทรงเสริมกำลังให้ทุกคนที่จะร่วมรับใช้และแสวงหา น้ำพระทัยของพระจ้าร่วมกันต่อไป

“เรารู้ว่าพระเจ้าทรงช่วยคนที่รักพระองค์ให้เกิดผลดีในทุกสิ่ง คือคนที่พระองค์ได้ทรงเรียกตามพระประ สงค์ของพระองค์”  โรม 8:28